NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
مُحَمَّدٍ
الزُّهْرِيُّ
حَدَّثَنَا
سُفْيَانُ
عَنْ عَمْرٍو
عَنْ طَاوُسٍ
قَالَ قَامَ
عُمَرُ رَضِيَ
اللَّهُ عَنْهُ
عَلَى
الْمِنْبَرِ
فَذَكَرَ
مَعْنَاهُ لَمْ
يَذْكُرْ
وَأَنْ
تُقْتَلَ
زَادَ بِغُرَّةٍ
عَبْدٍ أَوْ
أَمَةٍ قَالَ
فَقَالَ عُمَرُ
اللَّهُ
أَكْبَرُ
لَوْ لَمْ
أَسْمَعْ بِهَذَا
لَقَضَيْنَا
بِغَيْرِ
هَذَا
Tâvûs şöyle demiştir: "Ömer
(r.a) minbere çıktı..."
Ravi önceki (4572.)
hadisi mânâ olarak anlattı, ama ondaki "kadının öldürülmesine"
cümlesini zikretmedi. Gurre kelimesine "bir köle veya câriye"
kelimelerini ilâve etti ve şöyle dedi:
Ömer (r.a): "Allahu
Ekber. Eğer bunu duymasaydım, başka bir şeye hükmederdik" dedi.
Diğer tahric edenler:
Nesâî, kasâme. Bu hadis munkatı'dır. Çünkü Tavus Ömer'den hadis işitmemiştir.